.
.
.
.
.
.
Na ishte një gjethe me të sajat rrema
.
.
Rrema të jetës
.
.
Rrema të fatit
.
.
.
.
.
Na ishte një degë në fundin e gjethes
.
.
Vijë e përdredhur shenjë e jetës
.
.
Shenjë e fatit
.
.
.
.
.
.
.
Na ishte një pemë në fundin e degës
.
.
Një pemë e denjë për jetën
.
.
E denjë për fatin
.

.
E denjë për zemrën
.
.
Zemër e grryer, e shpuar e përshkuar
.
.
Një pemë që askush në jetë s’e pa
.
.
.
.
.
.
.
Na ishin ca rrënjë në fundin e pemës
.
.
Hardhi të fatit
.
.
Hardhi të zemrës
.
.
.
.
.
Në fundin e rrënjëve na ishte toka
.
.
Toka, thjesht toka
.

.
Toka e rruzullt
.
.
Toka e vetme që rend në qiell
.
.
Toka.
.
.
.
.
.
.
.
.

Poezia u shqipërua nga Xixa
1 comments:
sa i goditur titulli! me mire nuk behej!
Post a Comment